Możesz spędzić z dzieckiem pół godziny dziennie, ale żeby ten czas całkowicie był poświęcony mu na 100%! Np skupiając uwagę tylko na jego potrzebach i rozmawiając z nim na interesujące tematy. Możecie np. pójść na płac zabaw, aby razem ulepić bałwana, pójść nakarmić kaczki i sprawić, by każda wasza wspólna chwila była pełna przyjemności i radości.

Często matki poświęcają wszystkie swoje sprawy i potrzeby na rzecz dzieci i nie jest to dobre żeby przekazać dziecku ze też mamy swoje życie.
Dziecko musi wiedzieć, że rodzic ma również własne potrzeby, które nie są gorsze od jego własnych.
Dziecko powinno też widzieć, że nie żałujesz sobie czasu na odpoczynek, prace, aby dać dziecku, czego on chce.
Ważne jest, aby dziecko wiedziało, gdzie i z kim pracujesz, czy twoja praca jest ciekawa. Spróbuj opowiadać o swoich osiągnięciach w pracy (ale nie porównuj się z innymi ludźmi). Mów co lubisz robić lub kiedy masz potrzebę na spokój. W ten czas przekazujesz mu że ty tez jesteś ważna.
.

Wiele mam decyduje się robić wszystko za swoje dziecko. W rezultacie dzieci nie mogą samodzielne zawiązać nawet sznurowadeł ani ugotować obiadu w wieku 14 lat. Ważne jest, aby dać możliwość bycia niezależnym i proaktywnym. Rozwój intelektualny odbywa się równolegle z fizycznym: wtedy rozwijają się zdolności motoryczne, samodzielne ubierania się, odkładania zabawek, zaplanowanie czasu wolnego.

Często zależy nam na opinii innych ponieważ wiele osób budują swoją samoocenę na podstawie czynników zewnętrzych. Np. godzą się na rzeczy, które są dla nich niewygodne i automatycznie dostosowują się do obowiązujących reguł (choć wcale to nie lubią). Boją się co kto o nich pomyśli, a chce być postrzegany jako dobra, pomocna, ambitna osoba . Tylko dla każdego to może oznaczać zupełnie coś innego.
My mamy pełnie prawo do powiedzenia ze coś nam nie podoba, bo przecież nie dogodzimy wszystkim. Możemy się tym przejąć lub nas to może obchodzić, ze inna osoba ma odmienne zdanie ale lepiej w tym czasie zrobić coś dla siebie co jest ważne niż zastanawiać co pomyślą inni. A Ty, wiesz co jest ważne dla Ciebie?

Jeśli jesteś w relacjach/przyjaźniach, w których czujesz się źle a nawet bardzo źle…Jeśli czujesz się zmęczony swoimi przyjaciółmi, a także przez nich manipulowany, krytykowany i wykorzystywany, nie jest to zdrowa przyjaźń.
Przyjaźń może być opiekuńcza, satysfakcjonująca, pielęgnująca i podnosząca na duchu. Jednak jeśli przyjaciele maja na nas zupełnie odwrotny wpływ, powinniśmy przemyśleć naszą relację oraz miejsce tej osoby w naszym życiu.

Lęk przed byciem samemu pochodzi najczęściej z czasów, gdy byliśmy dziećmi. Z doświadczenia samotności przez kogoś bliskiego, najczęściej przez mamę. Albo wręcz przeciwnie: kontakt z opiekunami był tak intensywny, że dziecko nie miało szansy nauczyć się, że jest osobną niezależną istotą.
Jeśli człowiek sobie z tym nie poradzi, jako dorosły może nie potrafić/nie umieć być sam. Będzie potrzebować być w stałym kontakcie z innymi ludźmi, tak jak to się dzieje między matką a dzieckiem. Może też przechodzić od relacji do relacji – od relacji z matką do związku z partnerem, potem do kolejnego związku i kolejnego. A gdy poczuje się sam – może nałogowo chodzić na zakupy, na basen, do klubu – by tylko mieć poczucie, że jest z ludźmi. Albo włączyć telewizor – to doskonały substytut czyjejś obecności. Może też uciekać w alkohol, imprezy, internet. Byle dalej od siebie.

Często słyszymy od innych osób: nie pójdę tam, bo się wstydzę; nie odezwę się, bo się boję; nie podejdę, choć kocham. Zdarza się, że odczuwając silny stres histerycznie się śmiejemy lub wręcz odwrotnie - strach paraliżuje nas na tyle, że nie potrafimy nawet uśmiechnąć się. Zdarza się ze wiele nieśmiałych osób poddaje się i nie walczy o lepsze życie.
Nieśmiałość bierze się zazwyczaj z niskiej samooceny i przeważnie towarzyszy nam od dziecka. Często w takich sytuacjach odczuwamy lęk, wstyd, strach, mamy rumieńce, nasze ręce mogą pocić się, a nasze serce bije szybciej.
Początkiem walki z nieśmiałością może być próba - samodzielna lub za pomocą życzliwej osoby - odnalezienia jej źródła co sprawia że jestem nieśmiały/nieśmiała.
- Jeśli np. jest to wygląd - można zmienić coś w swoim wizerunku; jeśli masz problemy w sposobie mówienia - można ćwiczyć przed lustrem wypowiadanie się; jeżeli problemem jest rozmowa z drugą osobą - opracowanie systemu pytań i odpowiedzi. Nie bójmy się walczyć o siebie.

Kontakty społeczne to nie tylko przedstawienie naokoło swoich racji i poglądów, ale przede wszystkim akceptacja innych poglądów